ԳՐԻՇ ԴԱՎԹԵԱՆ
Այս տարի աշունը բռնկել է շիկահեր,
Եւ սիրոյ բոսորագոյն երանգները
Արձագանքում են․
Բաբախում է երկինքը կրակոտ շնորհով,
Նրբութեամբ է հպւում դէմքիս:
Փափուկ շշուկներով այն նրբօրէն հոսում է,
Ոսկէ դաշտէրի եւ խշշացող տերեւների միջով,
Ամէն զեփիւռի մէջ թաքնւում է նրա էութիւնը,
Բնութեան երգիչների մեղեդիով։
Քո այտերը բոցավառւում են
Աստուածային երանգներով,
Արտացոլի՛ր արշալոյսի ու մայրամուտի փայլը,
Իմ գրկած շրջանակում,
Մենք պարում ենք՝ հիացած այս վայրով:
Ջերմութիւն է բռնկւում իմ ձեռքերում,
Կարօտով այն հպման, որով մենք սեղմւում ենք․
Այս քնքուշ գիշերը մեր հոգիները միաձուլում է,
Կրքի կրակի մէջ մեր սրտէրը միահիւսւում են:
Այս սէզոնին, որ հասունացել է բուռն փայլով,
Մեր սէրը, աշխոյժ, աշխոյժ հանց շոու,
Այնպէս այրւում է աշնան գրկում, շքեղութեամբ,
Ոսկեգոյն երանգներով մեր կիրքը ձգտում է
