Արմէն Գեւորգեանի ելոյթը ԵԽԽՎ 2025 թուականի սեպտեմբերի 29-ի լիագումար նիստում
Պարոն նախագահ,
Հայ ժողովրդին խնդրում են հաւատալ, որ Վաշինգտօնի յայտարարութիւններից յետոյ խաղաղութիւնն արդէն հաստատուել է։ Սակայն «Վաշինգտօնեան խաղաղութիւնը» հակամարտութեան աւարտը չէ, այլ տարածաշրջանային անորոշութեան նոր փուլի սկիզբ։ Հայաստանը կրկին յայտնուել է այնպիսի իրավիճակում, որտեղ իր աշխարհաքաղաքական օրակարգը թելադրւում է։ Թիւրքական ռիսկերը չէզոքացնելու ջանքերը՝ անտեսելով պատմականօրէն խորը աշխարհաքաղաքական այլ շահերը, ստեղծում են ոչ թէ կայունութիւն, այլ բախման նոր գծեր։
Յարգելի՛ գործընկերներ,
Երբ վաղը այս դահլիճում լսեք խաղաղութեան նոր դարաշրջանի մասին խօսակցութիւններ, ես կոչ եմ անում ձեզ մտորել. ինչո՞ւ այս դարաշրջանը չի ազատել Բաքուի հայ բանտարկեալներին, չի բացել հայ-թուրքական սահմանը, չի յանգեցրել ադրբեջանական ուժերի դուրսբերմանը օկուպացուած հայկական տարածքներից, չի կանգնեցրել Ադրբեջանի ագրեսիւ ռազմականացումը։ Յենց այս խաղաղութեան դարաշրջանում է, որ իմ ժողովուրդը լսում է, թէ ինչպէս է Իլհամ Ալիեւը պահանջում սահմանադրական փոփոխութիւններ Հայաստանում եւ այսպէս կոչուած Զանգեզուրի միջանցքը։
Հարցրեք ինքներդ ձեզ. ի՞նչ միջազգային կանոնների եւ ժողովրդավարական աւանդոյթների համաձայն կարող են թիւրք առաջնորդները պահանջել ադրբեջանցիների վերադարձը Հայաստան եւ մեսխէթցի թուրքերի վերադարձը Վրաստան՝ միաժամանակ մերժելով Ղարաբաղի հայերի նոյն իրաւունքը ։ Կարո՞ղ է նման անարդարութիւնը տարածաշրջանում ապահովել երկարատեւ եւ կայուն խաղաղութիւն։
Պարոն նախագահ,
Խաղաղութիւնը պարզապէս պատերազմի բացակայութիւն չէ, այլ անվտանգութեան համարժէք համակարգ։ Եւրոպան սիրում է «հաշտեցման յաջողութեան պատմութիւնները», բայց այս դէպքում այն չպէտք է ծափահարի պաշտօնական փաստաթղթերին. այն պէտք է պահանջի իրական երաշխիքներ եւ հաւասարակշռութիւն։ Խաղաղութեան նոր հայկական մոդելը չի կարող ստէրիլ լինել։ Յենց սա է պատճառը, որ Հայաստանը չի կարող եւ չպէտք է հրաժարուի իր առկայ կապերից եւ կարողութիւններից՝ պատրանքների հետեւից ընկնելով։
Մենք ականատես ենք լինում Արեւմուտքի անկարողութեանը՝ դադարեցնելու Ուկրաինայում պատերազմը։ ԱՄՆ ամենամեծ ռազմական բազան չի պաշտպանել Կատարին պարբերական ռմբակոծութիւններից։ Ամբողջ արաբական աշխարհը չի կարողացել կանխել Գազայի հատուածում շարունակուող աղէտը։ Ժողովրդավարական աշխարհի արժէքներն ու աւանդոյթները չէն կարողացել պաշտպանել Ղարաբաղի հայերին էթնիկ զտումներից։
Այս ամէնը միայն հաստատում է իմ համոզմունքը, որ Հայաստանի նման երկրները չէն կարող բախուել կեղծ ընտրութեան։ Ներկայիս միջազգային միջավայրում իրական խաղաղութիւնը հիմնուած է զսպման, կանոնների եւ հարկադրանքի վրայ, այլ ոչ թէ յոյսի։
Ես կոչ եմ անում ձեզ օգնել Հայաստանին ամրապնդել եւ լրացնել իր ներկայիս անվտանգութեան շերտերը՝ իրականացնելով այն, ինչը կարելի է անուանել անվտանգութեան կուտակման դոկտրին։ Մենք պէտք է յիշէնք. արհեստական խաղաղութիւնը յետաձգուած պատերազմ է։
Արմեն Անդրանիկի Գեւորգեան-Ծնուել է 1973թ. յուլիսի 8-ին Երեւանում: 1997-1998թթ. եղել է ՀՀ վարչապետի օգնական: 1998-2000թթ.՝ ՀՀ նախագահի օգնական, ապա ՀՀ նախագահի առաջին օգնական, աշխատակազմի ղեկավարի առաջին տեղակալ: 2000-2006թթ.՝ ՀՀ նախագահի առաջին օգնական: 2006-2008թթ.՝ ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար, 2007-2008թթ.՝ նաեւ Ազգային անվտանգութեան խորհրդի քարտուղար: 2008-2014թթ.՝ ՀՀ փոխուարչապետ, ՀՀ տարածքային կառավարման նախարար: 2014- 2015թթ.՝ «Հայաստանի զարգացման նախաձեռնութիւնների հիմնադրամի» գործադիր տնօրէն: 2016թ. յունուար-յունիս՝ նոյն հիմնադրամի նախագահի խորհրդական: 2016թ. յունիս-հոկտեմբեր՝ ՀՀ ազգային անվտանգութեան խորհրդի քարտուղար: 2016-2018թթ.՝ ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար: 2018թ. ապրիլ-մայիս՝ ՀՀ փոխուարչապետ: 2021թ. յունիսի 20-ին ԱԺ պատգամաւոր է ընտրուել «Հայաստան» դաշինքի համապետական ընտրական ցուցակով:
Պարգեւատրուել է «Հայրենիքին մատուցած ծառայութիւնների համար» 1-ին աստիճանի (2007թ.) եւ 2-րդ աստիճանի (2012թ.) մեդալներով: Ամուսնացած է, ունի չորս զաւակ:
